خسته ...

از ثانیه ها ی تکراری روز مردگی م

 و بیزار از زنده بودن در زندانی که ،

بردگان فکری

آن را زندگی می نامند !!

در گریزی دهشتبار

به سیاهی شب پناه می برم.

تا شاید به دور از

همهمه ی دلقکان و رقاصان زندگی ،

همان مردمان به ظاهر بینا

ولی عمی(نابینا) بر حقایق

  که چون دریاها خود را آزاد می دانند

ولی بسان مردابی متعفن زندگی می کنند!!؟

سکوت را در آغوش کشم

و تنهاییم را بیابم.......!!!!

ج _ علیخانی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: